all or nothing

kahapon nag-kwentuhan kami ni lei sa ym. wala lang, nagsasayang lang ako ng oras sa internet sa bahay. shempre napunta na naman ang usapan sa love life (san pa nga ba?) at ang masasabi ko lang ay... hayyyyy.

---

bakit nga ba nahihirapan ako sa love life ko? masyado bang mataas ang expectations ko? lagi na lang kasing meron akong makikilala na akala ko pwede na, pero patutunayan ng magdadaang panahon na wala pala akong binatbat. eh kasi parang ako na lang lagi ang nagkakagusto. sa tingin ko ok lang naman ako, pero sa tinagal-tagal ng panahon eh magtatanong ka na talaga kung ano ba'ng wala sa kin. ang labo kasi. siguro iba rin yung nararamdaman nung mga taong lagi na lang nasasaktan sa mga relasyon nila. pero buti pa nga sila naranasan nila na merong nagpahalaga sa kanila. ako, wala. well, hindi naman sa totally wala, pero lam nyo na ibig kong sabihin.

hindi ko rin maintindihan yung gusto mo yung tao pero hanggang don ka na lang. ako kasi kung gusto ko yung tao... hindi ko naman liligawan kasi conservative ako. pero ganon. siguro tama nga yung sabi nung mga kaibigan kong lalaki (tsaka nung mga regular audience ko dito) na pag talagang gusto ng lalaki eh liligawan talaga nya. ang lagay pala, if ever me gusto man sa kin sino man dun sa mga lekat na taong yon eh hindi nila ako ganon ka-gusto. ang sad di ba, parang lugi ako lagi. siguro nga hindi sila yung para sa akin, pero tulad nga ng sabi ko kanina, sa tagal ng panahon eh mag-iisip ka na talaga.

ako lang ba talaga yung me problema? siguro nga nag-e-expect din ako. pero ganun yata talaga ako eh. kasi nangyari na rin sa kin na hindi ko talaga gusto yung nagkagusto sa kin, kahit anong sabihin mo eh ayaw ko talaga. hindi ako pwedeng pilitin. at talagang iiwasan ko yon. hindi na rin siguro ganon ka-drastic ang reaction ko pero palagay ko hindi pa rin ako mapipilit. so pag gusto ko, gusto ko talaga. to the point na rin siguro na hindi na ako pragmatic mag-isip. at ang matindi, dun na lang iikot ang mundo ko.

ano na ba'ng gagawin ko? masaya nga ang buhay, enjoy, pero laging me kulang. usually kung sino man yung pinagtutuunan ko ng atensyon, pag wala sya lagi na lang kulang. kailangan ba talaga maranasan ko na magmahal talaga, yung hindi naghahanap ng kapalit? siguro nga puro selfish yung nararamdaman ko sa ibang tao. kasi hindi ko pa rin binibigay yung lahat kung alam ko na hindi ako papansinin. siguro pag alam kong hindi ako papansinin, pipigilan ko na lang para hindi ako mag-expect lalo, pero feeling ko naman ako yung may kulang...